Uno Animo bestaat 70 jaar
De hierna volgende tekst is, met toestemming van de auteur, overgenomen uit het jaarboek “Straet en Vaert” van 1996. Het is geschreven door Tiny van IerselBrouwers ter gelegenheid van het 70 jarig bestaan van Uno Animo.
In 1909 was er in Loon op Zand al een voetbalvereniging. Dat kun je lezen in “De Echo van het Zuiden” van 12 december 1909. Er staat geschreven: “Woensdag jl. speelde de voetbalclub VIOS. Alhier een match tegen BVD. 2 van Besoyen. Er was veel animo. Er werd dan ook heftig gekampt. Uitslag 0-0. De strijders hadden veel bekijks. De vóór enige tijd opgerichte VIOS is thuis bij de heer W. Wagemakers 1 in de Financiën en heeft daar een terrein gehuurd van de heer v. I. te Udenhout.”
De vereniging zou niet van lange duur zijn en er volgden nog diverse voetbalclubs die echter geen van allen voldoende levensvatbaarheid bleken te hebben.
Op 1 juli 19262 startte kapelaan Van Hoek met een 14 –tal jongens een nieuwe voetbalvereniging genaamd “R.K.V.V. Uno Animo” (Een van geest). Als bestuur werd gekozen: Emile den Nieuwenboer, Jasper Schoenmakers, Jan Snoeren, Pieter Monsieurs en Jan van der Velden, respectievelijk voorzitter, secretaris, vicevoorzitter, penningmeester en commissaris. Ook in W. Beerens vond de kapelaan een trouwe medewerker. Dat was nodig want er waren vele ups en downs die Uno Animo meemaakte.
Het speelveld was gelegen aan de Gasthuisstraat (nu van Rijckevorselstraat), het zogenaamde pastoorsterrein. Het clublokaal was bij A. Stalpers, café “Centraal” (nu het café De Vriendschap).
1 Waarschijnlijk is hier bedoeld Willem Wagemans (1825-1920), leerlooier van beroep, die tevens café hield in zijn pand aan de Klokkenberg (thans Kasteellaan 23).
2 Ondanks het feit dat ik drie verschillende oprichtingsdata ben tegengekomen, heb ik besloten 1 juli 1926 als juiste datum aan te houden omdat deze datum wordt vermeld in het reglement dat kort na de oprichting is opgesteld. Andere data zijn 1 juni en 26 juni.
In artikel 13 van het reglement was bepaald dat de materialen zoals goals, terrein en medailles overgenomen zouden worden van de voetbalvereniging “Crescendo” voor de som van ƒ 10,-, waarmee alle rechten en bezit naar de nieuwe vereniging “Uno Animo” gingen.
De contributie, die wekelijks werd opgehaald, bedroeg voor leden boven de 17 jaar 10 cent per week en onder de 17 jaar 5 cent per week. In geval van werkloosheid, ziekte en militaire dienst waren de leden vrij van contributie.
In het eerste seizoen kwam Uno Animo met één elftal uit in de competitie van de R.K.V.B. district Tilburg. Het jaar daarop kon met twee elftallen gestart worden. Het speelveld had geen afrastering. Wanneer er gevoetbald moest worden, werd het veld omheind met jute zakken, zodat niet-betalende bezoekers geen gelegenheid kregen de wedstrijd te volgen. Later kwamen er een houten afrastering en houten kleedkamers. De opening werd op 9 oktober 1932 verricht door kapelaan Verbunt. Het ging Uno Animo zo goed dat ze veranderde van speelveld. Dit veld lag dicht bij de toenmalige Ruïne.
Het was echter maar voor één jaar, want intussen was het veld klaargemaakt en ingezaaid dat nog lang het hoofdterrein van Uno Animo bleef. De houten afrastering en de kleedkamers verhuisden eveneens mee. Op 30 juni 1935 werd het terrein ingezegend door pastoor Schoenmakers. Voor deze gelegenheid was de “Spartaan”, een voetbalvereniging uit Rotterdam, uitgenodigd voor een vriendschappelijke wedstrijd.
De “Spartaan” arriveerde om 2 uur bij de kerk, waarna men in optocht naar het terrein aan de Kasteellaan ging. Door de Oisterwijkse Radio-Centrale was een geluidsinstallatie aangebracht, compleet met luidsprekers en microfoon, waarmee tijdens de wedstrijd muziek ten gehore werd gebracht.
- Uno Animo uit de jaren 1935-1936. Op de achtergrond de toenmalige “Ruïne”. Staand v.l.n.r. W. van Someren, H. van der Velden Pzn (Udenhout), J. van de Leur, Jac. Steer, W. Wouters, H. van der Velden Pzn, B. Jansen, Fr. Vera, D. van Someren. Zittend v.l.n.r. H. Mols, W. Coomans, Jos. van Hest.
Zondag 30 augustus 1936 werd het 10-jarig bestaan gevierd. Er waren toen drie elftallen die in de competitie speelden, verder één jeugdelftal dat deelnam aan de competitie in de R.K.J.C. afdeling Langstraat.
Bij het 12½-jarig feest van Uno Animo zorgde de in 1937 opgerichte supportersvereniging voor een extra feestelijk tintje. Ze bood de vereniging een clubvlag aan. Deze dag werd begonnen met een H. Mis en Communie, waarna het ontbijt volgde in het clubhuis bij Wed. Coomans.
De oorlogsjaren waren een moeilijke tijd, ook voor de voetbalverenigingen. De competitie werd op beperkte schaal voortgezet. Promotie of degradatie was uitgesloten. Er kwam een fusie van diverse voetbalbonden. Het predikaat van Koninklijk of Rooms-Katholiek werd verboden. Ook de Uno Animo-kleuren rood-wit-blauw moesten verdwijnen.
Toch zou op 27 juli 1941 het 3e lustrum gevierd worden. De geestelijk adviseur, kapelaan J. van Vugt, schreef in het jubileumboekje het volgende:
“Was het derde lustrum onder gewone omstandigheden al voldoende om zijn beste beentje nu eens anders dan bij het voetbalspel vooruit te zetten, nu deze heugelijke gebeurtenis samenvalt met het roemrijke behaalde kampioenschap van Uno Animo 1 in de klasse 4 van de N.V.B. en met hare promotie naar de derde klasse van de N.V.B. kunt ge begrijpen dat het ons actief bestuur toch wel wat al te machtig werd om deze schitterende gebeurtenissen op voetbalgebied niet eens feestelijk uit te vieren.”
Tijdens de receptie, gehouden in het clublokaal bij Wed. Coomans, werd het openingswoord gesproken door de voorzitter Jos. van Hest. Ook werden twee medeoprichters gehuldigd, namelijk W. Beerens en M. Vera.
In de oorlogsjaren ’40-’45 was het ledental nogal uitgedund. Het speelveld leek een akker, de houten omheining en de kleedkamers waren gesloopt en het verdere materiaal was zo goed als onbruikbaar. Bovendien viel de toenmalige bekwame leiding door diverse oorzaken uiteen en er moest een overwegend nieuw bestuur komen.
Uno Animo maakte een moeilijke periode door en de toekomst zag er niet bepaald rooskleurig uit.
Met de komst van een gewijzigd bestuur werd Uno Animo nieuw leven ingeblazen. Het eerste probleem was het speelveld, dat zoals gezegd, meer de aard had van een akker. Gelukkig kon men terecht op een weiland van Klaas Vos (nu bungalowpark). Dit weiland werd verhuurd op voorwaarde dat de eigenaar het recht had er door de week zijn koeien op te laten grazen. Dus wilde men ’s zondags spelen, dan moest een dag tevoren het weiland schoongemaakt worden.
De kegelbaan van P. Coomans fungeerde als kleedruimte. Ook heeft men nog enkele keren gespeeld op de weilanden achter Vermeulen ter hoogte van waar nu de serviceflat is.
In het seizoen 1948-’49 speelde Uno Animo weer op haar eigen terrein met nieuwe kleedkamers. Het succes bleef niet uit. In datzelfde seizoen werden ze kampioen en promoveerden naar de 3e klasse van de K.N.V.B. Dit zou echter niet van lange duur zijn, want het jaar daarop degradeerden ze, maar het volgende seizoen werd er opnieuw gepromoveerd.
Boven v.l.n.r. W. Beerens, H. Pijnenburg, J. Coomans, A. van der Velden Czn, W. Meijer, J. Huijbregts, A. van der Velden Lzn, M. van Noije, C. Kokx, A. van Veldhoven, A. van der Waals (trainer). Onder v.l.n.r. Fr. Smit, W. van Berkel, J. Oomen.
Het 25-jarig jubileum werd op grootse wijze gevierd in 1951. Daarvoor was zelfs een feestcomité in het leven geroepen. De feestcommissie stond onder leiding van M. van Esch. Door de voorzitter Q. de Jong werden 3 jubilarissen gehuldigd.
Het ledental groeide en Uno Animo kreeg een tweede speelveld in 1957. Een jaar later werd het nieuwe clubgebouw/kantine met kleedlokalen en douches feestelijk geopend. Hiermee kreeg Uno Animo een accommodatie waarop vele verenigingen uit de omgeving jaloers konden zijn.
Doordat er meer oudere spelers kwamen die graag buiten de competitie een partijtje voetbal wilden blijven spelen, werd er in 1962 een veteranenafdeling opgericht. De clubavonden van de veteranen werden vastgesteld op de laatste vrijdag van de maand.
En er gebeurde meer dat jaar. Er kwam zelfs Engels bezoek bij Uno Animo. In de “Echo van het Zuiden” van 8 juni staat geschreven:
“Engels bezoek aan Loon op Zand. Zaterdag 9 juni krijgen wij in Loon op Zand gelegenheid kennis te maken met het Engels voetbalspel. Het bestuur van Uno Animo heeft nl. contact opgenomen met de Erith en Belverdere Football club. Deze vereniging komt as. zaterdag om 7 uur een wedstrijd spelen tegen het eerste elftal van Uno Animo terwijl om 5 uur een jeugdelftal van Stepherson West Minster tegen de Uno Animo junioren van 14-16 jaar speelt. De Erith en Belverdere Football club komt uit de directe omgeving van Londen en is een van de sterkste amateur-teams van Engeland. Zij waren oa. finalisten in de FA. amateur Cup, kampioen van de South Eastern Combination, winnaars van de Corinthian Leaque Neale Trophy enz.”
Het beloofde een interessante kennismaking te worden voor Loon op Zand en een gang naar het voetbalveld zeker waard. Het is jammer, maar de uitslag staat niet vermeld.
- Uitreiking van de Willem Beerens-wisselbeker, een pupillentournooi dat vele jaren is gehouden. Op het bordes v.l.n.r. J. Ligtenberg, A. van Veldhoven, W. Beerens, P. Kemmeren, A. van der Made, F. Vera.
Op zondag 6 mei 1965 gebeurde er wat in 1953 tegen Oss niet lukte. Die zondag werd een spannende wedstrijd gespeeld, Uno Animo – RAC. Er kwamen 2500 bezoekers om de wedstrijd te volgen. De club die won, behaalde het kampioenschap en promoveerde naar de 2e klasse.
- Periode 1964-1965. Het kampioenselftal dat promoveerde naar de tweede klasse. Staand v.l.n.r. P. Hendriks (trainer), W. Coomans, J. Meijer, A. van de Broek, J. van Wanrooij, J. van de Ven, M. van Noije, W. van Noije, H. van der Velden Pzn (leider). Zittend v.l.n.r. P. van der Velden Hzn, K. Pijnenburg, H. Leermakers, G. Spapens, H. van der Velden Hzn.
Bij de stand van 2-2 kreeg even voor tijd RAC een penalty te nemen. Die werd gemist. Amper vijf minuten later werd een penalty toegekend aan Uno Animo. Deze werd op vakkundige wijze door Jan Meijer ingeschoten. Het feest voor Uno Animo kon beginnen.
Direct na de wedstrijd verzamelden alle spelers zich in hotel Brands (Gouden Laars), waar een diner voor hen klaar stond.
In de clublocatie zaal “Concordia” werd na een rondwandeling, begeleid door de beide harmonieën, een receptie gehouden.
Tijdens de receptie werd geld onder couvert aangeboden, dat door de Loonse bevolking bijeen was gebracht om daarmee de jeugd in de voetbalsport tegemoet te komen.
Ongetwijfeld zal in die dagen het bekende lied gezongen zijn, waarvan het eerste couplet als volgt klinkt:
- Een dagje stappen, de dag na het behalen van het kampioenschap in 1965.
“En Uno is een clubje, staat overal bekend
Bij storm en bij regen, is Uno weer present
Al schieten ze tegen de goalpaal en dan weer tegen de lat
Dan zeggen de Uno-luitjes, we hebben pech gehad
Refrein: En adie jee jee jee en adie jo enz.”
In het seizoen 1966-1967 ontstond de unieke kans om in de eerste klasse te komen. Samen met Budel en Longa stond Uno Animo op de eerste plaats. Maar in de beslissingswedstrijden werd deze kans echter verloren. Wel behaalde Uno Animo in dat jaar de districtsbeker van de K.N.V.B.
Doordat het ledenaantal drastisch gegroeid was, werd er uitgezien naar een betere accommodatie. Zo ontstond het fraaie complex waarvan de journalist van “De Maasroute” bij het 50-jarig jubileum van Uno Animo in 1976 schrijft:
“Op dit moment heeft Uno Animo de beschikking over een fraai geoutilleerde accommodatie. Dankzij de medewerking van de gemeentelijke overheid speelt de vereniging op een drietal uitstekende velden en een oefenveld met verlichting.
Het hoofdveld heeft een overdekte tribune met 200 zitplaatsen en het publiek kan in de pauze een lekker kopje koffie of een andere consumptie gebruiken in een ruime luxe kantine.
De kleedgelegenheid en de scheidsrechteraccommodatie voldoen ruimschoots aan de eisen van deze tijd.
Het gemeentelijk sportcomplex aan de Klokkenlaan is een lust voor het oog, omdat de velden afzonderlijk zijn gescheiden door twaalfduizend bomen en struiken.”
Of het aantal bomen en struiken klopt, is mij niet bekend. Wel kunnen we vaststellen dat het 50-jarig jubileum op gepaste wijze gevierd is. Het begon met een jubileumwedstrijd tegen Willem II uit Tilburg op 1 augustus 1976 en eindigde met een receptie en een feestavond op 28 augustus.
- Het eerste elftal van Uno Animo in 1976. V.l.n.r. J. Boons (verzorger), J. Metzemaekers, P. Paymans, B. Haans, H. van Loon, J. van Corstanje. Zittend v.l.n.r. P. van Laarhoven, L. Boons, J. Ijpelaar, Jack. Jansen, B. Vromans, J. Jansen.
Op deze foto ontbreken R. van der Velden Hzn, J. van der Heijden en H. Wijkmans (trainer).
Omdat de emancipatie ook tot de voetbalwereld doordrong, werd er in 1980 met een meisjes/damesafdeling gestart. Ze spelen vanaf het seizoen 1981-1982 in competitieverband.
Ondanks de wisselende prestaties van het eerste elftal dacht men intussen volop aan de viering van het 60-jarig bestaan van de vereniging. Er werd een jubileumcommissie aangesteld. Deze bestond uit 13 personen met als voorzitter M. Fijen. Aangezien het ledental flink was toegenomen, kon dit feest niet plaatsvinden in de kantine. De gedachten gingen uit naar het plaatsen van een feesttent.
Om de kosten te dekken vond een loterij plaats met als hoofdprijs een auto. Er was een heel afwisselend programma samengesteld zowel op gebied van sport als muziek. En ter afsluiting van de feestweek werd in de feesttent een eucharistieviering gehouden, voorgegaan door pastoor Simons met medewerking van het mannenkoor “St. Cecilia”. Na de H. Mis werd de dag voortgezet met frühschoppen.
In 1986 werden ook de statuten gewijzigd. Doordat het Bisdom Den Bosch het nut niet inzag van een voetbalvereniging met Rooms-Katholiek predikaat, kreeg Uno Animo geen toestemming meer het R.K. voor hun clubnaam te zetten.
In 1987 degradeerde Uno Animo, zodat ze in het seizoen 1988-’89 uitkwam in de eerste klasse van de afdeling Noord Brabant. Dit was echter een dieptepunt, dat men snel te boven kwam. De jaren die volgden waren een aaneenschakeling van degraderen en kampioen worden. Het afgelopen jaar werd er wederom gepromoveerd en komt Uno Animo nu bij de viering van het 70-jarig bestaan weer uit in de 3e klasse van de K.N.V.B.
Enkele algemene gegevens zijn:
Uno Animo heeft nu ongeveer 430 leden. De vereniging kan bogen op een groot aantal vrijwilligers.
Er spelen 27 elftallen, verdeeld in:
9 Seniorenelftallen
1 Dameselftal
1 Veteranenelftal.
Juniorenelftallen:
1 A-elftal;
2 B-elftallen;
2 C-elftallen.
2 Meisjeselftallen.
Pupillenelftallen:
2 D-elftallen;
4 E-elftallen;
3 F-elftallen.
Voorzitters:
Dhr. E. den Nieuwenboer 1926-1928
Dhr. Arn. Vermeer 1928-1935
Dhr. J. van de Leur 1935-1936
Dhr. J. van Hest 1936-1945
Dhr. Q. de Jong 1945-1979
Dhr. N. Schut 1979-1996
Trainers:
Dhr. A. van Ierland 1937-1940
Dhr. A. van Ierland 1945-1946
Dhr. A. van der Waals 1946-1961
Dhr. M. Broers 1961-1962
Dhr. M. Holstein 1962-1963
Dhr. P. Hendriks 1963-1966
Dhr. M. Broers 1966-1969
Dhr. G. Engel 1969-1970
Dhr. P. Hendriks 1970-1972
Dhr. A. Wezel 1972-1975
Dhr. H. Wijkmans 1975-1978
Dhr. J. Peeters 1978-1983
Dhr. C. Paulides 1983-1987
Dhr. N. van de Hoek 1987-1988
Dhr. H. Bruurmijn 1988-1991
Dhr. H. Wijkmans 1991-1994
Dhr. R. Peet 1994-1995
Dhr. A. Wezel 1995-1996
Bronnen:
- Het Uno Animo-reglement
- - “De Echo van het Zuiden”
- - “De Maasroute”
- - Diverse jubileumboekjes van Uno Animo
Uno Animo-leden die mij hebben geholpen wil ik bij dezen hartelijk danken.
Tiny van Iersel-Brouwers
Vervolg Historie Uno Animo
Het vervolg van de historie over Uno Animo is geschreven door Anjo Damen-Boons, bestuurslid PR/Communicatie van Uno Animo. Een deel hiervan is gepubliceerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van Uno Animo in 2001.
In 1996 werd het 70 jarig jubileum op bescheiden wijze gevierd. Op 21 juni 1996 werd een feestavond georganiseerd.
In november 1996 presenteerde de gemeente aan alle buitensportverenigingen haar plannen in de nota Privatisering (buiten-)sportaccommodaties.
Na een jarenlange onderhandeling met de gemeente werd aan het einde van seizoen 1996-1997 begonnen met de vervanging van het trainingsveld en de renovatie van het bveld. Dat betekende dat Uno Animo na de vervanging beschikte over een zogenaamd Ster-grazo trainingsveld. Dat houdt in dat het veld intensief bespeeld kan worden, maar toch goed bespeelbaar blijft. Het veld werd tevens voorzien van een ondergrondse beregeningsinstallatie en een aangepaste verlichting. Het b-veld werd voorzien van een geheel nieuwe grasmat en eveneens een ondergrondse automatische beregening.
Door de renovatie van het b-veld was dit veld tot de winterstop niet beschikbaar voor wedstrijden. Doordat de gemeente het recreatieveld tijdelijk ter beschikking stelde, kon het ongemak voor iedereen tot een minimum beperkt blijven.
In het seizoen 1996-1997 bleef het tot de laatste wedstrijd spannend. Pas zeven minuten voor het eindsignaal kon in de wedstrijd tegen Jeka het behoud van een plaats in de derde klasse voor het eerste team veilig gesteld worden. Het tweede team eindigde op een mooie vijfde plaats, na in het begin van de competitie een tijd lang aan kop gestaan te hebben in de reserve tweede klasse.
Op 20 juni 1997 werd Nico Schut bij zijn afscheid als voorzitter van Uno Animo in het zonnetje gezet. Na bijna 20 jaar voorzitter te zijn geweest mocht hij bij deze gelegenheid de zilveren speld van de K.N.V.B. in ontvangst nemen. Na zijn afscheid als voorzitter bleef hij zich als gewoon lid toch inzetten voor de vereniging. De heer Schut werd opgevolgd door de heer Ad van Oosterwijck, die daarvoor al enige jaren als secretaris deel had uitgemaakt van het dagelijks bestuur. Secretaris werd nu de heer Cees Vrijsen. Binnen de vereniging werd een commissiestructuur ingevoerd, wat inhoudt dat iedere commissie binnen het bestuur vertegenwoordigd wordt door één persoon en dat iedere commissie verantwoording aflegt aan het bestuur.
Het jaar daarna ging het sportief gezien een stuk beter en waren de resultaten zo goed, dat zelfs winst van de derde periodetitel tot de mogelijkheden behoorde. Verlies in de laatste wedstrijd tegen Jeka maakte dat het eerste team van Uno Animo nog tenminste een jaar moest wachten om een gooi te doen naar promotie. Met een eervolle 5e plaats werd uiteindelijk de competitie op waardige wijze afgesloten. Net als een jaar eerder presteerde het tweede team in het begin van de competitie zeer goed. Tot vier wedstrijden voor het einde van de competitie stonden zij bovenaan, maar lieten het in de laatste wedstrijden liggen.
Het seizoen 1998-1999 kende het eerste elftal een matige start van de competitie. Na de winterstop werd dit echter geheel goedgemaakt. Met een reeks fraaie overwinningen zette trainer Jan Fitters het team weer op de rails. Doordat Uno Animo over iedere tegenstander heen walste, bereikten zij zelfs de nacompetitie nog. Tijdens deze nacompetitie bleek één mindere wedstrijd tegen Oisterwijk voldoende om Uno Animo op slag kansloos te maken. Even leek het er nog op dat tegen Willem II voor een stunt zou worden gezorgd. Na een 0-2 tussenstand liet Uno Animo Willem II ver in blessuretijd, door een onverdiende gelijkmaker, alsnog ontglippen. Het tweede team slaagde er dit seizoen net niet in om zich in de strijd om het kampioenschap te mengen. Met een eervolle 4e plaats werd het seizoen op een waardige wijze afgesloten.
Op 19 januari 1999 werd er vanwege de aanstaande privatisering een extra algemene ledenvergadering belegd. In deze vergadering, die goed werd bezocht, vroeg en kreeg het bestuur van de leden het mandaat om de privatisering met de gemeente te bekrachtigen.
Na drie seizoenen de scepter te hebben gezwaaid over de selectie, gaf trainer Jan Fitters te kennen zijn contract niet te willen verlengen. Hij stapte over naar S.V.S.S.S. uit Udenhout. John van Nielen uit Schijndel werd zijn opvolger. Ook verzorger Johan Schreurs nam na negentien jaar afscheid van Uno Animo. Hij vervolgde zijn carrière bij Veerse Boys uit Raamsdonksveer. Hij werd opgevolgd door Gerard van de Ven uit Waalwijk.
Ook Uno Animo ging met de tijd mee. De vereniging werd geselecteerd om aan het pilotproject internet/intranet van district Zuid 1 van de K.N.V.B. deel te nemen. Iedereen kan nu via internet op de hoogte blijven van de verrichtingen van zijn/haar team. Ook zette Uno Animo zelf de eerste voorzichtige schreden op internet en er werd begonnen met de bouw van een eigen homepage op internet, onder de domeinnaam: www.unoanimo.nl
Ondanks dat er een aantal spelers om diverse redenen de selectie hadden verlaten, presteerden beide selectie-elftallen in het seizoen 1999-2000 boven verwachting. De geheel vernieuwde technische staf functioneerde prima. Beide teams bereikten de vijfde plaats in de competitie.
Aan het begin van seizoen 1999-2000 werd gestart met de nieuwbouw van de kleedkamers. De eerste steenlegging gebeurde op 3 december 1999 door wethouder Peter Roelen en het oudste nog actieve lid de heer Willy Dingen. Aan het einde van het seizoen 1999-2000 kwam het gebouw gereed. De bouwcommissie onder leiding van bestuurslid Jan van Corstanje zorgde ervoor dat Uno Animo de beschikking kreeg over een fraai en functioneel gebouw, aangepast aan de eisen van de tijd. Behalve zes
kleedkamers is er ook ruimte voor verzorging, materiaal en terreinknechten.
- Het eerste elftal in het jubileumjaar 2001. Staand v.l.n.r. J. van Nielen (trainer), C. van Loon (ass. Trainer), P. Ligtenberg (grensrechter), R. Dijkgraaf, P. Maas, H. de Coninck, P. Nouwens, N. Molenschot, B. Wasser, J. Verheyden, C. van Laarhoven, E. van Dooren, H. Willems (leider), T. van Kuijk (ass. En keeperstrainer), G. van de Ven (verzorger). Zittend v.l.n.r. E. van Broekhoven, I. Vrijsen, B. van Erve, T. van Lier, J. Schellekens, M. van Loon, N. van Heijst.
In het jubileumjaar ging het boven verwachting goed met het eerste elftal van Uno Animo. De selectie werd in het seizoen 2000/2001 door veel blessures danig op de proef gesteld, waarvan zeker het tweede team zeer veel hinder ondervond. De oplossing werd gevonden bij de jeugd. Vooral voor de winterstop waren er soms wel vijf jeugdspelers geselecteerd. Na de winterstop ging het aanzienlijk beter met het tweede, de eerste zes wedstrijden werden alle gewonnen en zo werd het voor de winterstop dreigende degradatiegevaar definitief afgezworen. Het eerste elftal draaide zelfs constant bovenin mee en had een heel klein kansje op het behalen van het kampioenschap. Op 1 april werd een inhaalwedstrijd tegen S.V.S.S.S. in Udenhout winnend afgesloten, hetgeen betekende dat de tweede periodetitel werd binnengehaald. Daarmee verzekerde Uno Animo zich van nacompetitievoetbal voor promotie. In de nacompetitie speelde Uno Animo eerst twee wedstrijden tegen Moerse Boys uit Zundert. Bij een gelijke stand brachten strafschoppen de overwinning voor Uno Animo. Tweede opponent was Oisterwijk, dat speelde voor behoud in de tweede klasse. Weer brachten strafschoppen de uitkomst. Dit keer was Oisterwijk de winnaar. Volkomen onverwacht kreeg Uno Animo nog een kans: uit vier teams moest nog één promovendus voortkomen. De wedstrijd tegen R.W.B. op het terrein van Berkdijk werd beslist in het voordeel van Uno Animo. Op 2e Pinksterdag moest Uno Animo aantreden tegen DOSL uit Leende, op het terrein van Oirschot Vooruit. Weer moesten strafschoppen de beslissing brengen. Onder de toeschouwers bevond zich Hans van Breukelen, voormalig keeper van o.m. het Nederlands Elftal, zelf inwoner van Leende en nog af en toe invallend als keeper van een lager elftal. Samen met de talloze toeschouwers uit Loon op Zand en Leende zag hij een zinderende strafschoppenserie, waaruit Uno Animo onverwacht als winnaar te voorschijn kwam. Promotie naar de tweede klasse was een feit, en ’s avonds werd er in de kantine een feestje gevierd. Een feest dat tevens het afscheidsfeest was van trainer John van Nielen, die met de promotie de hoog gestelde verwachtingen van het voorgaande seizoen waarmaakte. Zijn opvolger, Adri van den Heuvel uit Breda, stond voor de uitdaging om handhaving in de 2e klasse te bewerkstelligen.
Eerder dat seizoen was het 75-jarig bestaan uitgebreid gevierd. Op 5 mei 2001 beet de jeugd het spits af: nadat diverse jeugdteams tegen hun ouders en/of hun leiders gespeeld hadden, vond er nog een gezellige disco plaats. Verder kwamen alle geledingen van Uno Animo aan bod: van veteranen tot pupillen. Hoogtepunt was wel de reünie van oud-voetballers en oud-leden, die enthousiast de expositie over 75 jaar Uno Animo bezichtigden. De jubileumwedstrijd van de dames was een groot succes. De wedstrijd voor de selectie kon geen doorgang vinden, omdat het eerste team nog in de nacompetitie speelde. De weergoden waren de organisatoren van de festiviteiten gunstig gezind, want tijdens alle activiteiten was het prachtig weer! Als afsluiting van de festiviteiten vond op 26 augustus de officiële receptie plaats. Op deze receptie werd bestuurslid Jan Ligtenberg in het zonnetje gezet door de KNVB en NOC/NSF met respectievelijk de zilveren speld en een gouden onderscheiding. Dit alles vanwege het feit dat hij ruim 40 jaren als wedstrijdsecretaris aan de vereniging verbonden was geweest. Hiervoor kreeg hij, tot zijn verrassing, op 27 april 2001 door burgemeester Weierink, in de kantine van Uno Animo, een koninklijke onderscheiding opgespeld, nadat het bestuur hem hiervoor had voorgedragen.
- Jan Ligtenberg ontvangt uit handen van burgemeester Weierink, een koninklijke onderscheiding.
Ook tijdens het seizoen 2000/2001 werd op 3 april door een viertal enthousiaste jeugdleiders een presentatie aan het bestuur verzorgd van een aanvulling op de beleidsnotitie van het jeugdplan. Na het fiat van het bestuur kon, door de jeugdcommissie, aan de uitvoering van dit plan gestalte gegeven worden.
Tijdens het seizoen 2001/2002 liep het ledental op tot 484, na enkele jaren rond de 450 geschommeld te hebben. Gedurende het seizoen moest voorzitter Ad van Oosterwijck wegens gezondheidsredenen zijn functie tussentijds neerleggen. Deze functie werd tijdelijk waargenomen door Jan Paridaans, die op het einde van het seizoen tijdens de algemene ledenvergadering definitief tot voorzitter gekozen werd. Het jeugdplan kreeg gestalte en het werd, samen met een nieuw samengesteld informatieboekje, gepresenteerd in de huisstijl van Uno Animo. Er werd een begin gemaakt met de renovatie van het clubgebouw, waarbij als eerste de kantine aan de beurt kwam. Sportief gezien ging het het 1 e team dit seizoen iets minder, degradatie naar de 3e klasse kon niet voorkomen worden. Wederom werd van trainer gewisseld: Hans Richters uit Waalwijk werd aangesteld, en ook een nieuwe verzorger deed zijn intrede: René van Drunen.
Bestuurlijk was het seizoen 2002/2003 een druk jaar. Wet- en regelgeving, opgelegd door de overheid, vergen steeds meer van een vereniging en haar bestuur. Nadat op het einde van het seizoen 2001/2002 penningmeester Harrie Daems na een periode van meer dan 20 jaar penningmeesterschap zijn functie neerlegde, was het vinden van een gekwalificeerde penningmeester niet makkelijk. Personen die hiervoor benaderd werden haakten steeds weer af vanwege de grote belasting die het penningmeesterschap onvermijdelijk met zich meebrengt. Harrie Daems werd vanwege zijn grote verdiensten voor de vereniging, onderscheiden met het ere-lidmaatschap. Na enige jaren van onderbezetting, kwam het bestuur weer op volle sterkte.
Het ledental steeg tot een ongekende hoogte. Met een aantal van 497 leden, is het historische aantal van 500 leden in zicht.
- 2002-2003: het 2e team behaalde de regio-beker.
Staand vlnr: I. Vrijsen (keeper), D. Hoenders, K. van Loon (trainer), M. van Loon, G. van Iersel, ??, René van Drunen (verzorger), ?. Bool, N. van Heijst, P. van Wanrooy (ass. scheidsrechter)
Zittend vlnr: P. de Man, T. Leermakers, ??, N. Paridaans, M. van Corstanje, N. Molenschot, T. van Kuijk (keeper), R. Paridaans
Het behalen van de regio-beker door het 2e team, gaf het afscheid van Kees van Loon als trainer van het 2e team en assistent-trainer extra glans. De verdere strijd om de districtsbeker werd door de KNVB helaas geannuleerd. In de competitie eindigde het 2e team op de 5e plaats.
Het 1e team streed samen met DESK en Haarsteeg lang mee voor het kampioenschap. Uiteindelijk was het Haarsteeg dat verrassend met de titel aan de haal ging en DESK en Uno Animo met lege handen achterliet. Trainer Hans Richters werd opgevolgd door Fons Mallien en Johan van de Pas kreeg het 2e team onder zijn hoede. Na een lange staat van dienst werd Frans Weijters als jeugd-wedstrijdsecretaris opgevolgd door Jack Smulders.
Enkele algemene gegevens zijn:
Het ledental ligt momenteel (d.d. 01-01-2004) vlakbij de 500 leden. Het aantal leden dat onze vereniging met raad en daad bijstaat is niet gering. Zij vormen de basis voor een gezonde vereniging.
Momenteel spelen er 28 teams in de competitie, onderverdeeld in:
Seniorenteams: Juniorenteams: Pupillenteams: Meisjesteams:
9 seniorenelftallen 2 A-elftallen 3 D-elftallen 1 MB1-elftal
1 dameselftal 2 B-elftallen 3 E-zeventallen 1 MC1-zevental
1 veteranenelftal 1 C-elftal 4 F-zeventallen
Voorzitters (aanvulling overzicht van Tiny van Iersel-Brouwers):
Dhr. N. Schut 1979-1997
Dhr. A. van Oosterwijck 1997-2001
Dhr. J. Paridaans 2001-2003
Trainers (aanvulling overzicht van Tiny van Iersel-Brouwers):
Dhr. J. Fitters 1996-1999
Dhr. J. van Nielen 1999-2001
Dhr. A. van den Heuvel 2001-2002
Dhr. H. Richters 2002-2003
Dhr. F. Mallien 2003-2004
Bronnen:
- Verenigingsverslagen gemaakt door de secretaris, de heer Cees Vrijsen.
Anjo Damen-Boons
